Onlangs was lid van de Raad van Advies van PBI Nederland, Ton Bil op het kantoor van PBI in Utrecht voor het leiden van de workshop ‘Ik heb het te werkdruk‘. Ton heeft uitgebreide ervaring als vrijwilliger en is al jaren betrokken bij PBI. Voor ons het perfecte moment om hem wat vragen te stellen over zijn rol bij PBI en natuurlijk ook over werkdruk!
Wat houdt je huidige rol bij PBI in?
Een jaar of 10 geleden was ik de initiator van de Raad van Advies. In de raad zitten oud-PBI-vrijwilligers met expertise en een netwerk. Dat gaat van strategie en fondsenwerving, via politiek inzicht en landenexpertise tot aan zoiets als het gebruik van social media. De Raad bestaat, en elke actieve vrijwilliger kan ons dus benaderen. Via coördinator en bestuur kun je ons vinden.
Je bent al een tijd vrijwilliger bij PBI, heb je naast je huidige positie bij PBI ook andere vrijwilligersfuncties bekleed?
Per toeval kwam ik een jaar of vijftien geleden in contact met de toenmalige coördinator. Na een poosje ontstond er een vacuüm in het bestuur en ook in de kantoorbezetting. Samen met de laatste betaalde kracht hebben we toen alle betrokken PBI’ers opgetrommeld om de schouders eronder te zetten. Dat is gelukt en we hebben een nieuwe coördinator kunnen werven. Toen ben ik ad hoc de volgende coördinator en het bestuur blijven adviseren. Buiten PBI heb ik ook verschillende dingen gedaan, en nog steeds.
Waarom heb je gekozen voor PBI om vrijwilligerswerk te doen?
Rechtvaardigheidsgevoel, heel simpel. Ik had ook al voor Amnesty International in Utrecht het een en ander gedaan. Mijn talent zit in de hoek van organiseren, besturen, analyseren, geloof ik. Dus als ik dat bij PBI kan inzetten, dan graag.
Onlangs gaf je een workshop over omgaan met werkdruk bij PBI, waarom vond je dat belangrijk?
Als je vrijwilliger bent in de hoek van de mensenrechten, dan weet je: het werk is nooit “af”. Door je sterke innerlijke motivatie en de onderlinge loyaliteit gedreven wil je meer bereiken, meer doen! Dus is de verleiding groot om nog een extra uur te werken, een extra taak op je schouders te nemen. Met als voorspelbaar gevolg dat je je eigen grenzen gaat overschrijden. Misschien brand je op, of verlies je je drive, of in de rest van je leven gaat het knellen. Allemaal niet goed voor jou als vrijwilliger, en dus uiteindelijk ook niet voor PBI en de mensenrechten.
Wat is iets wat je de lezers mee zou willen geven op het gebied van omgaan met werkdruk?
Drie dingen:
Nummer 1: ik ben blij dat je me deze vragen stelt, zodat het duidelijk wordt voor iedereen: hier moeten we het met elkaar over hebben. Want het is niet vreemd als jij de eerste bent die de signalen opmerkt, bij jezelf of bij anderen, en het gesprek over werkdruk aangaat.
Nummer 2: als jouw werkdruk oploopt, besteed daar dan op tijd aandacht aan. Hoe eerder je “ingrijpt” hoe minder ingrijpend, om het maar eens zo te zeggen. Vroeger was dit misschien “te soft”, maar inmiddels weten we dat mentale veerkracht echt cruciaal is om je werk goed te kunnen doen.
Nummer 3: kijk goed “naar binnen”, om te zien waar jouw hoge werkdruk aan ligt. Kun je geen “nee” zeggen? Of kosten dingen altijd veel meer tijd dan gepland? Of ben je een perfectionist die zichzelf klemzet? Kijk naar de oorzaken, dan kun je passend corrigeren. Echt een kwestie van dingen anders gaan doen, en daar afspraken over maken met jezelf en met collega’s.
Mede mogelijk gemaakt door: